ความหมายของ “อัล-วะฮ์ยู”

ความหมายของ “อัล-วะฮ์ยู”

วะฮ์ยู ในด้านภาษา หมายถึงการทำให้รับรู้ ซึ่งครอบคลุมถึงการสื่อให้รับรู้อาจจะด้วยการชี้ เสียง เขียน การดลจิต ความฝัน และการกระซิบกระซาก

วะฮ์ยู ในด้านวิชาการ หมายถึง ความสัมพันธ์ทางจิตวิญญาณ และเร้นลับระหว่างพระผู้เป็นเจ้ากับบรรดาศาสดาของพระองค์ ศาสดา คือผู้รับสาส์นของพระผู้เป็นเจ้าจากผู้ที่ส่งสาส์นนั้นมาด้วยสื่อของความสัมพันธ์อันนี้ และไม่มีใครที่เหมาะสมที่จะได้รับสาส์นอันนี้ได้เลยนอกจากพวกท่านเท่านั้น

วะฮ์ยู ในความหมายของพระคัมภีร์อัล-กรุอ่าน

ในพระคัมภีร์อัล-กุรอ่าน ได้ให้ความหมายของ วะฮ์ยู ไว้หลายความหมาย เช่น

วะฮ์ยู ที่ลงมาให้กับบรรดาศาสนทูต และบรรดาศาสดาของพระองค์ นั่นหมายถึง สาส์นที่ถูกประทานลงมาจากพระผู้เป็นเจ้า(ในรูปแบบที่ลงมาโดยตรง ,ผ่านญิบรออีล หรือโดยความฝันและการดลจิต) ดังปรากฏในซูเราะห์อัน-นิซาฮ์ อายะที่ 163
إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا

แท้จริงเราได้มีโองการ(วะฮ์ยู)แก่เจ้า เช่นเดียวกับที่เราได้มีวะฮ์ยูแก่นูฮ์ และบรรดานบีหลังจากเขา และเราได้มีวะฮ์ยูแก่อิบรอฮีมและอิสมาอีล และอิสฮาก และยะอ์กูบ และอัล-อัสบาฏ และอีซา และอัยยูบ และยูนุส และฮารูน และ สุลัยมาน และเราได้ให้ ซุบูร์ แก่ดาวูด

วะฮ์ยู ที่ให้ความหมาย การดลจิต ดลใจ ดังปรากฎในซูเราะห์ อัล-นะห์ลุ อายะที่ 68 :
وَأَوْحَىٰ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ؛

และองค์อภิบาลของเจ้า ทรงดลใจ แก่ผึ้งว่าจงทำรังตามภูเขาและตามต้นไม้ และตามที่พวกเขาทำร้านขึ้น

วะฮ์ยู ที่ให้ความหมาย “การชี้ การโน้มน้าว” หมายถึงการทำให้รับรู้ ด้วยการชี้ เหมือนที่อัลลอฮ์ทรงถึงนบีซักการียา ไว้ในซูเราะห์มัรยัม อายะที่ 11 ว่า :
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا؛

แล้ว ซักการียา ก็ออกจากมิฮ์รอบ พบกลุ่มชนของเขา เขาก็ได้ชี้ โน้มน้าวใจของพวกเขาว่า พวกท่านต้องถวายบริสุทธิ์คุณทั้งยามเช้าและยามเย็น

วะฮ์ยู ที่ให้ความหมาย “การกระซิบ กระซาก” ซึ่งถูกใช้ในกรณีของชัยฎอน มารร้าย ดังปรากฎในซูเราะห์อัน-อันอาม อายะฮ์ที่ 112 ว่า :
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ

และในทำนองนั้นแหละเราได้ให้มีศัตรูขึ้นแก่นะบีทุกคน คือ บรรดาชัยฏอนมนุษย์ และญินโดยที่บางส่วนของพวกเขาจะ กระซิบกระซาบ แก่อีกบางส่วน