ศึกษาอิมามัต ผ่านหนังสือมนุษย์ 250 ปี โดยอิมามคาเมเนอีย์ 25
เรื่องความดี พิจารณาจากบทสนทนาโต้ตอบของอิบนุอุมัร
หมวดที่1 ยุคต้นแห่งอิมามัต
บทที่9 ชีวิตและบุคลิกภาพของอมีรุลมุอฺมีนีน อลัยฮิสลาม
ความเดิมตอนที่แล้ว
อิมามคาเมเนอีย์ ได้ชี้ถึงความยิ่งใหญ่ของท่านอิมามอาลี (อ) ใน ฐานะบุคคลแรกที่มอบสัตยาบันให้แก่ท่านศาสดา (ศ็อล) ในเหตุการณ์ฮุดัยบียะฮ์ ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์หนึ่งถึงความเป็นแบบอย่างผู้ศรัทธาของท่านอมีรุลมุอฺมีนีน (อ)
______________________________________________
หัวข้อใหม่ ท่านอิมามอาลี (อ) คือผู้มาก่อนใครๆในเรื่องความดี พิจารณาจากบทสนทนาโต้ตอบของอิบนุอุมัร
ชายหนุ่ม ผู้มีบ้าน ภรรยาและลูกๆที่น่ารัก เป็นผู้ที่ทุ่มเทชีวิตในสนามรบ เขาจะกระทำทุกอย่างเพื่อทำให้อิสลามกับทัพทหารมีความสัมพันธ์ที่เข้มแข็ง โดยตลอดสิบปีที่ผ่านมา หากมีที่ใดต้องลงแรงแห่งการเสียสละ เขาจะอยู่ที่นั่นเสมอ หากที่ใดนับเป็นเรื่องยากในการส่งสาส์นหรือการเผยแผ่ ท่านอมีรุลมุอฺมีนีน (อ) จะเป็นผู้อาสาเสมอ ณ.แห่งใดที่คุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์ถูกเผยออกมา ท่านอิมามจะเป็นผู้มาก่อนใครๆเช่นกัน ทุกการงานที่ยากเย็นท่านจะทำก่อนใครๆ ครั้งหนึ่ง มีบุคคลมาหา อับดุลลอฮ บิน อุมัร และกล่าวกับเขาว่า “ฉันเป็นปฏิปักษ์กับอาลี” ชายคนนั้นคิดว่า ปัจจุบันครอบครัวของเขา ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับท่านอาลี(อ)มากนัก เมื่ออับดุลลอฮ์ บิน อุมัร ได้ยิน จึงตอบว่า“ ขอให้อัลลอฮ (ซ.บ) ทรงพิโรธต่อเจ้า[1] (ابغضک الله) เจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับบุรุษผู้มาก่อนผู้ใด(ในความดี) ซึ่งเป็นคนที่ดีที่สุดในโลก และทุกสิ่งในโลกกระนั้นหรือ (اتبغض رجلا سابقة من سوابقه خیر من الدنیا و ما فیها )[2]เจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับผู้ที่จะก้าวเป็นคนแรก ไม่ว่าสถานการณ์ใดเขาจะทำเป็นคนแรกเสมอ และเป็นผู้ที่ดีกว่าผู้ใดในโลก และสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ เจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับคนแบบนี้หรือ ? (คำพูดทำนองนี้)นี่คือการสรุปรวมชีวิตของท่านอมีรุลมุอฺมีนีน (อ) ในช่วงสมัยของท่านศาสดา (ศ็อล)
สรุปเนื้อหา
อิมามคาเมเนอีย์ ชี้ให้เห็นว่า ชีวิตของท่านอิมามอาลี (อ) คือชีวิตที่ทุ่มเทเพื่อสร้างความมั่นคงให้แก่อิสลามเป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยความเสียสละ ชีวิตที่คอยขจัดปัญหาและอุปสรรคให้แก่อิสลามเสมอ ซึ่งในประเด็นนี้ไม่มีผู้ใดคิดโต้แย้ง แม้แต่ผู้ที่เชื่อว่า การพูดจาว่าร้าย หรือปฏิปักษ์ต่ออิมาม จะทำให้คนบางกลุ่มพอใจ ยังต้องผิดหวัง ดั่งบทสนทนาของอับดุลลอฮ บิน อุมัร กับ บุคคลผู้หนึ่งในตัวบทนี้
เชิงอรรถ
[1] มะนากิบอาลีอบีฏอลิบ / บาบ ฟี ดะรอญาติลอมีริลมุอฺมีนีน/ฟัศล ฟี มุกอดีมาติฮา
อ้างอิง มนุษย์ 250 ปี เล่ม 3 หน้า 76