โอ้..ฮูเซน
โอ้ ดวงใจหมองเศร้าร้าวสลาย
โอ้ เม็ดทรายหมองหม่นบนโทสะ
เสียงก้องกู่ซุลญะนายามปะทะ
โอ้อุระแหลกลงกับผงทราย
ยุคสมัยใดเทียบจะเปรียบเล่า
ดั่งเรื่องราว อาชูรอ หามิได้
วันเดือนปีกี่ผ่านมหันตภัย
ฤๅ เทียบวันยิ่งใหญ่ ของ ฮูเซน
ถึงมิอยู่ร่วมทุกข์ยุคสมัย
ขอมอบใจรักแท้ให้แลเห็น
เราเทิดเกียรติเชิดชู ยา..ฮูเซน
ฝึกบำเพ็ญเลิศแล้วดั่งแนวทาง
จักขอเป็นศัตรูหมู่ความชั่ว
มิหวั่นกลัวขัดเกลาทุกก้าวย่าง
อาชูรอสำแดงแห่งแนวทาง
คือแบบอย่าง อิมาม นามฮูเซน
อันสังขารก้าวเร็วช้าหามิเท่า
แต่ใจเล่ารักนั้นมิทันเห็น
ผู้วอนขอพ้อพร่ำล้วนลำเค็ญ
พระองค์เป็นผู้ให้ไม่เนิ่นนาน
โอ้ ฮูเซน วีรกรรมสุดคำกล่าว
อัศฮาบอีกเล่าเกินกล่าวขาน
มุศีบัตกัรบะลาพาร้าวราน
จักรวาลทั้งผองก็หมองตรม
เมื่อฟ้าดินทั้งผองก็ร้องไห้
มัคลูกน้อยใหญ่ยังขื่นขม
กาลเวลามิลาโลกยังโศกตรม
ผู้บังคมมิห่มไห้เยี่ยงไรกัน
กวีแห่งพัทลุงแดนใต้