روز اوّل روز عید فطر است و اعمال آن چند چیز است:
اوّل
آنکه بخوانی بعد از نماز صبح و نماز عید آن تکبیراتی را که در شبش بعد از نماز فریضه می خواندی
دوّم
آنکه بخوانی بعد از نماز صبح دعائی را که سیّد روایت کرده «اَللّهُمَّ اِنّی تَوَجَّهْتُ اِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ اِمامی » الخ و شیخ این دعا را بعد از نماز عید ذکر فرموده
سوّم
بیرون کردن زکات فطره است از هر سری صاعی پیش از نماز عید به تفصیلی که در کتب فقهیّه است و بدانکه زکات فطره واجب مؤکّد است و شرط قبولی روزه ماه رمضان و سبب حفظ تا سال دیگر است و حق تعالی آن را مقدّم بر نماز ذکر فرموده در این آیه شریفه «قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَکّی وَ ذَکَرَاسْمَ رَبِّهِ فَصَلّی»
چهارم
غسل است و بهتر آن است که اگر ممکن شود از نهر غسل کنی و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان بجا آوردن نماز عید چنانچه شیخ فرموده و در جزء روایتی است که غسل را در زیر سقفی بکن و چون خواستی غسل کنی بگو:
«اَللّهُمَّ ایمانا بِکَ وَتَصْدیقا»
خدایا بخاطر ایمان به تو و تصدیق
«بِکِتابِکَ وَاتِّباعُ سُنَّةِ نَبیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ»
کتاب تو و پیروی از روش پیغمبرت محمد صلی اللّه علیه و آله
پس بسم اللّه بگو و غسل کن و چون از غسل فارغ شدی بگو:
«اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ کَفّارَةً لِذُنُوبی وَ طَهِّرْ»
خدایا قرارش ده کفاره گناهانم و دین و مذهبم را
«دینی اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّی الدَّنَسَ»
پاک گردان خدایا دور کن از من چرکی را
پنجم
پوشیدن جامه نیکو و به کار بردن بوی خوش و رفتن به صحرا در غیر مکّه برای نماز کردن در زیر آسمان
ششم
پیش از نماز عید در اوّل روز افطار کنی و بهتر آنست که به خرما یا به شیرینی باشد و شیخ مفید فرموده مستحب است تناول کردن مقدار کمی از تربت سیّدالشهداء علیه السلام که شفا است از برای هر دردی
هفتم
آنکه چون مهیّا شدی از برای رفتن به نماز عید بیرون نروی مگر بعد از طلوع آفتاب و آنکه بخوانی دعاهائی را که سیّد در اقبال نقل کرده از جمله از ابوحمزه ثمالی روایت کرده از حضرت امام محمّد باقرعلیه السلام که فرمود بخوان در عید فطر و قربان و جمعه وقتی که مهیّا شدی به جهت بیرون رفتن به نماز این دعا را:
«اَللّهُمَّ مَنْ تَهَیَّاءَ فی هذَا الْیَوْمِ اَوْ تَعَبَّاءَ اَوْ اَعَدَّ»
خدایا هر که آماده شده در این روز یا مهیا
«وَاسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ اِلی مَخْلُوقٍ رَجاَّءَ رِفْدِهِ وَ نَوافِلِهِ وَفَواضِلِهِ»
و مستعد و مجهز گشته برای ورود به یکی از مخلوقاتت به امید جایزه و صله و بهره ها
«وَ عَطایاهُ فَاِنَّ اِلَیْکَ یا سَیِّدی تَهْیِئَتی وَتَعْبِئَتی وَاِعْدادی»
و عطاهای او ولی ای آقای من تنها بسوی تو است آمادگی و تهیه
«وَ اسْتِعْدادی رَجاَّءَ رِفْدِکَ وَ جَوائِزِکَ وَ نَوافِلِکَ وَ فَواضِلِکَ وَ فَضاَّئِلِکَ»
و استعداد و تجهیز من به امید جایزه و صله ها و بهره ها و بخششها و فضلها
«وَ عَطایاکَ وَ قَدْ غَدَوْتُ اِلی عیدٍ مِنْ اَعْیادِ اُمَّةِ نَبیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ»
و عطاهای تو و بامداد کردم در عیدی از عیدهای امت پیامبرت محمد که درودهای تو
«اللّهِ عَلَیْهِ وَ عَلی الِهِ وَ لَمْ اَفِدْ اِلَیْکَ الْیَوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ اَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ»
بر او و برآلش باد و البته ورود من بسوی تو نه به امید کردار شایسته ای است که بدان اطمینان داشته و پیشکش آورده
«وَ لا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ اَمَّلْتُهُ وَ لکِنْ اَتَیْتُکَ خاضِعاً مُقِرّاً بِذُنُوبی»
باشم و نه اینست که به مخلوقی رو کرده و آرزومندش باشم بلکه با حال خضوع به درگاه تو آمده و معترف به گناه
«وَ اِساَّئَتی اِلی نَفْسی فَیا عَظیمُ یا عَظیمُ یا عَظیمُ اِغْفِرْ لِیَ الْعَظیمَ مِنْ»
و بدی خود بر نفس خویشتنم پس ای خدای بزرگ........ بیامرز بزرگ گناهانم را زیرا
«ذُنُوبی فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظامَ اِلاّ اَنْتَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ یا»
نیامرزد گناهان بزرگ را جز تو ای که معبودی جز تو نیست ای
«اَرْحَمَ الرّاحِمینَ»
مهربانترین مهربان.